من این شب زنده داری ، دوست دارم

پریشان  روزگاری ،   دوست دارم

*

به شهر من ، ز من بیگانه تر نیست

همین دوراز دیاری، دوست دارم

*

بیابان را، که خلوتگاه انس است

چو آهوی فراری، دوست دارم

*

بپای خویشتن برخاستن را

بدون، دستیاری دوست دارم

*

نظر بازم ، ز هر گلشن گلی را

چو مرغان بهاری ، دوست دارم

*

ترا  هم  با  همه  نا  مهربانی

عزیزم ، آری آری ، دوست دارم

*

به امید وصالت زنده  ماندم

من این چشم انتظاری ، دوست دارم

*

به دامانت چو آویزم به مستی

ز خود بی اختیاری ،دوست دارم

*

برای دیدنت، رخصت نخواهم

من این بی بند وباری ، دوست دارم

*

نمیگیرم  به  یک  جا  یکدم  آرام

چو طوفان ، بیقراری دوست دارم